2020 yılının başlarında tüm dünyada etkisini hissettirmeye başlayan koronavirüs salgınının üzerinden bir buçuk yıl geçti. Salgınla insanlık, pek tecrübeli olmadığı yepyeni bir durumla karşılaştı. Teknolojinin ve iletişim imkanlarının gelişmesi ile küçük bir köye dönüşen dünyamızda, insanlar arasındaki sosyal ve psikolojik mesafe giderek büyüdü. İnsanlık kendi kabuğuna çekildi, ulaşım vasıtaları durdu, fiziki mesafe sosyal mesafeye, sosyal mesafe insanların neredeyse birbirlerine yabancılaşmasına yol açtı.
Virüs insanları eşitlemeye çalıştıkça, insanlık kendi arasına ördüğü duvarları yıkmak yerine, bu duvarları daha da tahkim etme yolunu seçti. Bulunan aşıların hala dünyamızın zengin ve gelişmiş ülkeleri ile sınırlı kalması ve dünya evinin diğer sakinlerinin adeta unutulmuşluğa terk edilmesi, insanlığın vehim ve ön yargılarından kurtulmasının pek de kolay olmayacağını ortaya koydu.
Bu süreçte insanlık, pusulasını şaşırmış bir gemi gibi, yanaşabilecek emin bir liman aradı. İnsanın iyilik ve güzelliğe müsait yapısını harekete geçiren din, fiziki ve sosyal mesafenin gönül dünyamızda, pekala, bir anlamı olmayabileceğini gösterdi. İletişimin en güzelinin gönül diliyle gerçekleşen iletişim olduğunu hatırlattı. Bu süreçte, insanlığın ortak yararının seküler ahlakla değil, ancak ilahi rahmet ve lütufla korunabileceğini öğrendik.
Müslümanlar olarak bizler de, belki bu süreçte camilerimizi kapattık, ama çoluk çocuğumuzla evlerimizi nasıl ihya edebileceğimizi öğrendik. Camilerimizde koruduğumuz fiziki mesafe, kardeşlerimizle gönülden kucaklaşmamıza engel olamadı. Camilerin insanları eşitleyen düzenine, sosyal hayatımızda sırtımızı dönmedik. Fakiri, yoksulu, yetimi herkesi kendi öz kardeşimiz bildik. Savaştan, yokluktan kaçan insanlara, yeri geldi, ev olduk, yurt olduk. Kendileri için rahat ve konforundan vazgeçebilecek kardeşleri olduğunu gösterdik. Onların kıtalar aşan feryadına kulak tıkamadık.
Zekat ve fitre ibadeti, sosyal barış ve adaleti sağlayan dünyanın en büyük iyilik hareketi oldu. DİTİB ailesi olarak Ramazan ayı boyunca sahadaydık. Dünyanın 25 farklı ülkesindeki fakir ve yoksul kardeşlerimizle beraberdik. Haiti’den Pakistan’a kadar elimizin ve ayağımızın ulaşabileceği her yere yetişmeye çalıştık. Binlerce yoksul ve fakir kardeşimiz Almanya’dan gönderilen emanetlerle Ramazan bereketi ile tanıştı, yoksulluğun hüznü kardeşlik heyecanıyla mutluluğa dönüştü.
Bu noktada, Almanya’da zekat ve fitre çalışmalarında görev alan, emek sarf eden dini danışma kurulu başkanlarımızdan eyalet ve bölge başkanlarımıza, din görevlerimizden dernek yöneticilerimize, kadın kollarımıza, gençlik kollarımıza ve veli kollarımıza kadar herkese teşekkürü bir borç biliyorum. Zekat ve fitrelerini bağışlayarak bu büyük iyilik hareketine omuz veren hamiyetperver cemaatimizden Yüce Rabbim razı olsun. Cenab-ı Hakk kazançlarına bereketler versin, geçmişlerine gani gani rahmet eylesin.
Elbette, sıcacık yuvasını, rahat ve konforunu terk ederek dünyanın dörtbir tarafına dağılan ve cemaatimizin emanetlerini hak sahiplerine ulaştıran iyilik elçilerimizi unutamayız. Pandemi ve yolculuğun ağır şartlarına rağmen iyilik meşalesini kıta kıta dolaştıran gönül elçilerimizi de yürekten tebrik ediyor ve kendilerine teşekkür ediyorum.
Şimdi bir bayramın arifesindeyiz. Üç aydır devam eden ve Ramazan’la iyice yoğunlaşan maneviyat eğitimimizi bayramla taçlandırmak üzereyiz.
Oruçla sahip çıkmayı öğrendiğimiz irademizi Ramazan’da olduğu gibi hayır ve iyilik yolunda kullanmayı başarabilirsek geri kalan bütün ömrümüzü Ramazan kılabiliriz. Orucumuz ağız ve midemizden, sözlerimize ve davranışlarımıza yön veren bir hayat felsefesine dönüşebilir. Ramazan’la iyice hassaslaşan, rikkat ve duyarlık kazanan şahsiyetimiz insanlığa yeni bir asr-ı saadet ufku açabilir.
Bu duygularla, Perşembe günü idrak edeceğimiz Ramazan Bayramınızı tebrik ediyor, bu güzel günlerin dünyamızın huzur ve barış yurdu olmasına vesile olmasını diliyor, sağlık ve afiyet dileklerimle saygılarımı sunuyorum.
