Sevdiklerimiz aramızdan yıldızlar gibi kayıp gidiyorlar. Gidişleri yüreğimizi deliyor acısı içimizde bir köz ateşi gibi yanıyor, zaman, zaman yakıp geçiyor. Çok zor, ama hayat bu acımasızca içimizi yaksada hayat şöyle veya böyle devam ediyor. Evet geçtiğimiz yıl kayıp ettiğimiz ağbeyim, hocam hac ibadetinde Allah’ın beyti Beytullah’da 1994 yılının Mayıs ayında tanıştık, dost olduk,ağbi ve kardeş olduk, Prof Dr. Ahmet Tefik Ozan hocamla. Almanya’da yayınladığım gazetemize yazılar yazdı, şiirler gönderdi. Yayınladık. Kendisi Kayseri’de Hükümet tabibi olarak görev yaparken Fırat üniversitesi Tıp Fakültesi öğretim üyesi olarak göreve başladı zaman,zaman telefonla konuşur dertleşir yayıncılık hakkında bana destek verir, basının önemini anlatır, şiirde okurdu.