Anlässlich des Internationalen Frauentags am 8. März veranstaltete die Gleichstellungsstelle des Landratsamts Würzburg mit Unterstützung des Zonta Club Würzburg Electra einen Malwettbewerb unter dem Motto „WonderWoman“.

Die gleichnamige Comicfigur mit dem ausgeprägten Gerechtigkeitssinn stand Patin für das Motto des Wettbewerbs. Die Viertklässlerinnen und Viertklässler in den Grundschulen hatten dabei die Aufgabe, ihre ganz persönliche, reale „WonderWoman“ darzustellen. Die Jury, bestehend aus Landrat Thomas Eberth, der kommunalen Gleichstellungsbeauftragten des Landkreises Würzburg Carmen Wallrapp und dem Team der Gleichstellungsstelle, kürte in diesem Jahr zwei Schülerinnen und einen Schüler der Grundschule Rimpar zu Siegerinnen und Sieger.

Gerechtigkeit und Gleichberechtigung zwischen Männern und Frauen zu schaffen, ist eine der wichtigsten Aufgaben unserer Zeit, führte Carmen Wallrapp aus. Mit Malwettbewerben wie diesem rege man die Fantasie der Kinder an und ermutige sie, sich Gedanken über ihre eigene, ideale Welt zu machen. Dieser kreative Prozess fördert nicht nur die Leistungen und den Mut vieler Frauen zutage, sondern ist langfristig die Basis dafür, die Gesellschaft zu beflügeln und zum Positiven zu verändern.

Landrat Thomas Eberth freute sich über die große Beteiligung an dem Künstlerwettbewerb und überbrachte persönlich die Gratulation samt Urkunden und Buchpreisen für die Teilnehmerinnen und Teilnehmer. „Starke Frauen im Beruf, Mütter, die beste Freundin: Ohne diese und viele weitere Superfrauen würde unsere Welt nicht funktionieren“, erklärte der Landrat. Er beglückwünschte die beiden Siegerinnen und den Sieger zu ihren kreativen Beiträgen und dankte auch den Lehrerinnen, die den Nachwuchs zur Teilnahme animiert hatten.

Bildunterschrift:

Die Gewinnerinnen und der Gewinner des Malwettbewerbs „WonderWoman“ 2024 sind Landkreissiegerin Julia Reusch (vorne, Mitte) und die beiden Schulsieger Sarah Knopp (vorne, links) und Milan Schäffner (vorne, rechts). Bei der Siegerehrung gratulierten (hinten, von links) die Lehrkräfte Heidi Kirchhoff und Susanne Veigel, Ingrid Schnug vom Zonta Club Würzburg Electra, Landrat Thomas Eberth, Bürgermeister Lothar Weidner, die kommunale Gleichstellungsbeauftragte des Landkreises Würzburg Carmen Wallrapp sowie Lehrerin Petra Held und Rektorin Sabine Schneegold.

Foto: Christian Schuster

Die Mitgliedsvertreter haben die Beiratssitzung der ARGE Kreisentwicklung Landkreis Kelheim (KEK) im Februar genutzt, um auf die jeweiligen Aktivitäten im vergangenen Jahr zurückzublicken und ihre Schwerpunkte für das Jahr 2024 zu präsentieren. Die Maßnahmen und Projekte der Mitglieder im Einzelnen:

Zentrum für Chancengleichheit

• Inklusion: Teilnahme an der 2. Inklusiven Job-Messe in Regensburg
• Senioren: Durchführung des Silversurfer-Projekts (Digitalisierung von Senioren)
• Gleichstellung: Erster Runder Tisch zum Thema „Häusliche Gewalt“
• Integration: Verleihung des Integrationspreises im September
• Gesundheitsregion^plus: Konzeption von Aktionen im Rahmen des StMGP-Präventionsschwerpunkts „Frauengesundheit“
• Ehrenamt: Vereinstag im Landkreis im November

Wirtschaftsförderung

• Existenzgründung: Durchführung der sechsteiligen Seminarreihe UnternehmerSchule
• Standort & Netzwerk: Umsetzung der Projekte „Innovation Valley“ und „Open Regional Campus“
• Unternehmensservice: Durchführung des Wirtschaftsempfangs im Juni

Öko-Modellregion

• Auftaktveranstaltung der Öko-Modellregion Landkreis Kelheim im Juni
• Ganzjährig: Umsetzung erster Projekte, die in Projektgruppen erarbeitet werden

Regionalmanagement

• Projektmaßnahmen im Bereich Siedlungsentwicklung: Umsetzung von Maßnahmen im Alltags- und Freizeitradverkehr, Walk-Your-City, Roboat
• Projektmaßnahmen im Bereich Wettbewerbsfähigkeit: Bildungsfahrten MINT, Stärkenorientierte Berufsorientierung, Netzwerktreffen und Seminarreihe zum Thema Betriebliches Gesundheitsmanagement, Ferienprogramm Handwerk und Handwerksoffensive

Kreisarchäologie

• Archäologietage am Donau-Gymnasium Kelheim
• Führungen in Langquaid und Weltenburg
• Fachliche Unterstützung der Museen am Donau-Limes

Landschaftspflegeverband Kelheim VöF e.V. mit LEADER

• Die Maßnahmenfläche des VöF ist mittlerweile auf über 400 Feldstücke angewachsen, zudem kommen Heckenpflege- und Pflanzmaßnehmen. Diese werden mit ca. 130 Landwirten realisiert.
• Das Donautal-Projekt wurde mit einem Budget von rund einer Mio. € abgeschlossen, weitere Großprojekte wie das Labertal- oder das Biotopverbund-Projekt Mainburg sind in der Umsetzung. Zudem erfolgte im Donau- und Altmühltal der Start eines Förderprojektes des Bayerischen Naturschutzfonds mit dem Schwerpunkt Hüteschäferei und Weidelandschaften.
• LEADER – erste Projekte der neuen Förderperiode mit 1,8 Mio. € werden eingeleitet: Umsetzung des Solarpotentialkatasters Landkreis Kelheim und des PumpTracks in Saal an der Donau

Tourismusverband Landkreis Kelheim e.V.

• Jurasteig LEADER-Kooperationsprojekt
• Umsetzung der Wander-Offensive
• Neuausrichtung Print-Produkte
• Workshops Nachhaltigkeit
• Inklusive Radltour

MDK-Schifffahrt-Altmühltal e.V.

• Einzelinspektionen der Schiffsanlegestellen von Kelheim bis Berching
• Unterstützung von touristischen sowie ökologischen Projekten an der Wasserstraße
• Diskussion über die mögliche Nutzung von Flusswärmepumpen als klimafreundlicher Energielieferant

„Aufgabe der Kreisentwicklung ist es, die Entwicklung der Region zu koordinieren. Mit Hilfe dieser zielgerichteten Projekte möchten wir unsere Heimat für die Zukunft aufstellen.“

Landrat Martin Neumeyer,

Vorsitzender KreisEntwicklung Landkreis Kelheim

Die KreisEntwicklung (KEK) ist ein Zusammenschluss aus Vertretern des Landkreises Kelheim, der die Aufgabe verfolgt, die Entwicklung der Region zu koordinieren und diese zielgerichtet auch in übergreifenden Projekten aus den Bereichen Wirtschaft, Soziales, Tourismus, Natur und Kanalschifffahrt voranzubringen.

Annemin babannesinin anlatısıdır: “Kocam, savaştan bir İngiliz atı üzerinde ağır yaralı geldi. Yedi yerinde yarası varmış. Bir kaç hafta  evde kendini bilmez yattıktan sonra da öldü. Öldüğünde, oğlum 2 buçuk yaşındaydı. Zaten başka çocuğum da yoktu. Ben 20 yaşıma yeni girmiştim. Oğlumu tek başına büyüttüm. Zaten memlekette hemen hemen hiçbir kadın benden farklı değildi. Bağda bahçede kadınların çalışmasından, hayvanı haşatı kadınların gütmesinden geçtim, cenazeleri bile kadınlar kaldırırdı çoğu zaman. Çünkü genç erkekler savaştaydı. Kalanlar yaşlılar, çocuklar...

Yalnızdım, bütün işlere koşmak beni yoruyordu. O yüzden oğlumu 18 yaşına gelir gelmez evlendirdim. Gelin bize hem can yoldaşı, hem de yardımcı olacaktı. Aradan bir süre geçti, oğlumu askere çağırdılar. Ben askere gitmesinden değil de savaşa gitmesinden korkuyordum. Komutana gittim, durumu anlattım. Tek oğlum olduğunu, onu savaşa göndermeyeceğimi söyledim. Komutan dinledi, düşündü, ‘senin oğlana ayırım yapamayız, tüm Türk evladı gibi o da askerlik yapacak ama bir fikrim var’ dedi. ‘Oğlunun askerliğini Akşehir’e verelim. Bağında bahçende ne varsa topla, ekmek, erişte, tarhana, bulgur neyin varsa hazırla. Haftada bir gün gelsin, kalsın, ertesi gün de senin hazırladıklarını askerlere götürsün.’ Biz Yalvaç’tayız, Yalvaç- Akşehir arası çok uzak değil. Bu teklif hoşumuza gitti. İki at ve bir asker arkadaşıyla gelip, hazırladıklarımızı alıp götürecekti. Oğlum  gelmeden biz komşularla toplanarak, teknelerce ekmekler, börekler yapıyor, makarna kesiyor, peynirler, meyveler, sebzeler hazırlıyorduk. Bunlar heybelere dolduruluyor, askerlerimize gönderiliyordu. Bu durum dört sene sürdü ama biz hiç yüksünmeden, seve seve hazırlardık. Evladımın gelmesi büyük bir nimet, bizim askerlerimize, ordumuza küçük de olsa katkıda bulunmamız daha büyük nimetti...”

Başa dönüp, sırayla gidelim. Öncelikle savaşta ağır yaralanan birinin, Anadolunun en ücra köşesindeki evine getirilmesine... Burada eşim Prof. Dr. Ata Atun’un yazısından bir alıntı yapayım; “ABD ordusundaki araştırmacılar tarafından 1950-53 yılları arasında yer alan Kore Savaşı ile ilgili bir araştırma raporu, bu savaşta yer almış, kod adı olan ‘Şimal Yıldızı’ olan bir Tugayı anlatıyordu.

Rapor, ‘ABD ordusundaki kayıpların, Şimal Yıldızı adlı tugayın kayıplarından neden daha fazla olduğu’ ile ilgiliydi.

Raporun sonuç kısmı beni çok etkilemişti. Sonuç bölümünde özetle ‘ABD ordusunun yaralı askerleri, hastaneye yeni bir yaralı asker gelince onu dışlamakta ve yardımcı olmamaktaydılar. Buna karşın Şimal Yıldızı adlı tugaya ait seferi hastaneye tugayın yaralı bir askeri gelince diğer yaralılar hemen onu aralarına alıyorlar, yemiyorlar yediriyorlar, içmiyorlar içiriyorlar, ilacını tam saatinde verip, her tür temizliğini yapıyorlar, hayatta kalabilmesi için de elden geleni yapıyorlardı’ diyordu. Anladığınız üzere ‘Şimal Yıldızı’, Türk ordusuna ait kahraman tugayın kod adıydı.”

Bu bize ait bir haslet. (Batı mentalitesinin ala daha yaralıları vakit kaybı olmasın diye ölüme terk ettiklerini biliyoruz.) Yaralı, hem de iyileşmesi mümkün görünmeyen ağır yaralı bir askeri evine getirmek, onun memkeletinde bir mezarı olmasına vesile olmak... Eminim büyük dedem gibi bir çok ağır yaralıyı da imkanlar dahilinde evlerine ulaştırdılar, aileleriyle vedalaşma fırsatı verdiler.

Gelelim Türk kadınının fedakarlıklarına; Dedelerimiz Çanakkale Savaşı sürecinde; cephede erkekle omuz omuza düşmana karşı savaşırken cephe gerisinde de ninelerimiz her türlü desteği verdi. Milli mücadelede Türk kadını, askerler için kılık-kıyafet ihtiyacının karşılanmasında, yiyecek içecek tedarikinde büyük yararlılıklar gösterdi. Başta Çanakkale Cephesi olmak üzere Kurtuluş Savaşı’nın her aşamasında gönüllü olarak savaşa katıldı. Hemen her haneden bir kişinin cepheye gittiği köylerde geride kalanlar da büyük ninemiz gibi cephedeki evlatları için seferber oldular.

Nitekim Çanakkale geçilmedi, bu destanlar yazıldı, bağımsız Türkiye Cumhuriyeti kuruldu. Çanakkale zaferinin yıldönümünü kutladığımız bugünlerde bu anı da tarihe geçsin, Türk kadınının yaptıkları/yapacakları unutulmasın istedim zira bizler "Kara Fatma"nın, “Binbaşı Ayşe”nin, “Tayyar Rahmiye”nin, “Kılavuz Hatice”nin, “Asker Saime”nin, “Hacaba Nine”nin torunlarıyız.

Not: Annemin babaannesi Hacaba nine, (gerçek adı Hatice) vefat ettiği 95 yaşına kadar dedemlerle yaşadı. Oğluna çok düşkündü. Oğlu yorulacak, hasta olacak diye hiçbir iş yaptırmak istemezdi. Sabah ezanıyla birlikte bahçeye, tarlaya gidileceğinde oğlunu değil, gelinini uyandırır, geliniyle giderdi ancak kendisi de en az gelini kadar çalışırdı. Gelini (anneannem) bundan şikayetçi olmadığı gibi, “sağolsun koca anam bağa bahçeye hep benle geldi, benden çok çalıştı” diye minnet duyardı. Dedem rahmetlik de ömrünün sonuna kadar evin kadınları tarafından el üstünde tutulmanın keyfini sürdü.

İkinci Dünya Harbi’ndeki cürümlerinin psikolojisi ve tüm dünyanın baskısı altında Soğuk Savaşın bitimine kadar adeta barış havariliğine soyunan Almanya, üzerindeki işgal kalkıp bağımsız bir ülke haline gelmesinin ardından hızla eski savaşçı ruhuna dönme arzusunu açıkça ortaya koymaktan çekinmiyor. Gerek sivil güvenlik unsurlarının gerekse askeri kesimin son zamanlarda dillerine doladıkları ‘savaşçı ruh’ (Kampfgeist) söylemi ve beş yıl içerisinde büyük bir savaşa hazır olunması yolundaki beyanatlar bunu gösteriyor.

Rusya’nın Ukrayna’ya saldırısıyla birlikte cephede aktif olma arzusunu ortaya koyan Almanya, Soğuk Savaşın ardından ortaya konan Almanya-Rusya saldırmazlığı ve dostluğu düşüncesinden hızla uzaklaştı. Avrupa’da kalıcı bir barışın ön şartının Almanya-Rusya ittifakından geçtiğine dair tezler bir kenara itildi. Rusya’nın başındaki yeni Çar Putin’in haddi aşan dengesiz davranışlarının ortaya çıkardığı istikrarsızlık ortamında Almanya tercihini sertlikten yana kullandı. Bu gelişmelerde ABD’nin karşı konulmaz baskısının belli bir rolü olmakla birlikte Alman diplomasisinin ve Avrupa’daki öncü rolünün bunlara karşı durabilecek gücü kendisine verdiği de bilinmektedir. Almanya’nın Rusya-Ukrayna savaşına bu derece angaje oluşu mecburiyetten ziyade şuurlu bir tercihin sonucudur.

Rusya-Ukrayna savaşında soyunduğu rol, Almanya’nın ‘kriz bölgelerinden uzak durma, müdahale etmeme, kriz bölgelerine silah ve mühimmat göndermeme’ prensibini bir tarafa bırakmasını sağlamıştır. Öte yandan Almanya, ‘saldırıya uğrayanın yanında olma’bahanesiyle bizzat krizin bir tarafı olmaktan çekinmemiştir. Bu bahane, Almanya’nın diğer kıtalarda da daha agresif bir tutum takınmasının yolunu açmıştır. Asya’da, Afrika’da ve dünya denizlerinde bugüne kadar Birleşmiş Milletler veya NATO görevi çerçevesinde askeri faaliyetlerde bulunan Almanya, artık kendi milli menfaatleri doğrultusunda hareket edeceğini ortaya koymuştur. Bunun en açık örneklerini, Afrika’da Fransa’nın çekilmek zorunda kaldığı bölgelerdeki varlığını sürdürmek için gösterdiği aşırı çabalarda görmekteyiz.    

Gazze’de yaşananlar tüm dünyaya Almanya’nın başka bir yüzünü daha göstermiştir. Holokost’tan mahkûm bu ülke, aşırı sağcı ve apartheid bir yönetim altındaki İsrail’in Filistin halkına karşı sürdürdüğü ölçüsüz ve insafsız saldırıları kayıtsız şartsız desteklemiş, alkışlamış ve katliamların devamını sürekli şekilde teşvik etmiştir. Almanya, tüm barış ve ateşkes çağrılarına karşı çıkmıştır ve bu tutumunu ısrarla sürdürmektedir. Tüm bunları basit bir şekilde ‘kendisini affettirme’ maksatlı görmek mümkün değildir.

Dünyadaki ve ülkedeki ekonomik çalkantılar Almanya’nın üretim ve ihracattaki öncü rolünü fazla etkilememiştir. Halk enflasyon ve pahalılık konusunda sıkıntılar yaşasa da devletin ekonomik gücünü pekiştirmekte olduğu görülmektedir. Bunun dünya siyasetinde ve askeri alanlarda da neticelerinin görülmesi kaçınılmazdır. Mesele, ülkeyi yönetenlerin tercihlerini yıkım ve yokluk getirecek savaştan yana mı, yoksa huzur ve refah anlamına gelen barıştan yana mı kullanacaklarıdır. Görüldüğü kadarıyla bugünkü yönetim şahin rolünü üstlenmeyi ve ciddi şekilde ülkeyi beş yıl içinde Rusya ile filli bir savaşa hazır hale getirmeyi hesaplamaktadır. Aşırı silahlanmaya dönük çabalar bunu göstermektedir. Her ülkenin kendi savunması için gerekli hazırlıkları yapmasına kimsenin itirazı olamaz. Ancak Almanya’nın tarihi ne yazık ki olumsuz örneklerle doludur. Her şeye rağmen tarihten ders almasını bilen Alman halkının yeni bir çılgınlığa fırsat vermeyeceğine inanıyoruz.