Bayern Innenminister Joachim Herrmann bei der Solidaritätskundgebung mit der jüdischen Gemeinschaft und dem Staat Israel in München: "Unüberhörbares Zeichen für die Jüdinnen und Juden" - Bayern steht fest an der Seite Israels

Bayerns Innenminister Joachim Herrmann hat heute zusammen mit der Präsidentin der Israelitischen Kultusgemeinde München und Oberbayern Dr. Charlotte Knobloch an der Solidaritätskundgebung mit der jüdischen Gemeinschaft und dem Staat Israel in München teilgenommen. Er brachte seine tiefe Anteilnahme für die Opfer des Angriffs der Hamas auf Israel am 7. Oktober 2023 und ihrer Angehörigen zum Ausdruck: "Die Ohnmacht angesichts des Leids und der Schmerzen der Opfer ist schwer zu ertragen. Wir aber setzen heute ein unüberhörbares Zeichen: Wir stehen fest an der Seite Israels, an der Seite der Jüdinnen und Juden in Bayern und Deutschland." Die Solidarität kenne dabei kein Ablaufdatum: "Sie ist heute nach acht Monaten noch genauso stark wie am 7. Oktober letzten Jahres und sie wird es auch in Zukunft sein!"

Herrmann betonte: "Für die Bayerische Staatsregierung steht fest: Das Existenzrecht Israels ist bayerische und deutsche Staatsräson – ohne Wenn und Aber." Dabei könne der Krieg im Gaza-Streifen mit seinen schrecklichen Bildern und dem unermesslichen Leid jedoch nicht übersehen werden. "Wir hoffen sehr, dass die aktuellen internationalen Bemühungen zu einem Waffenstillstand bald erfolgreich sein werden und in nicht allzu ferner Zukunft wieder Anstrengungen für eine Friedenslösung des Nahostkonflikts unternommen werden können", so Herrmann.

Im Rahmen der freien Meinungsäußerung dürften die Bürgerinnen und Bürgern auch für die Menschen im Gaza-Streifen und für Solidarität mit Palästina demonstrieren. Für Herrmann ist jedoch klar: "Wir dulden auf unseren Straßen keinen Antisemitismus und keine strafbaren anti-israelischen Parolen! Für derartige Straftaten gilt bei uns eine strikte Null-Toleranz-Politik." Der Kampf gegen Antisemitismus sei deshalb wichtiger denn je und betreffe jeden. "Wir dürfen nicht weghören, wenn antisemitische Stereotype ertönen oder judenfeindliche Äußerungen skandiert werden. Hier müssen wir als gesamte Gesellschaft scharf widersprechen und Einhalt gebieten. Wer unsere jüdischen Mitbürgerinnen und Mitbürger angreift, greift uns alle an.".

Jörg Richter tritt wieder für einen guten Zweck in die Pedale. Vom 27. Juli an radelt der gebürtige Kölner, der heute in Würzburg lebt, wieder, um auf Seltene Erkrankungen bei Kindern aufmerksam zu machen und für Spenden für den Verein „Hand in Hand gegen Tay-Sachs und Sandhoff in Deutschland e.V.“ zu werben. Der Verein wurde 2015 von Birgit Hardt und Folker Quack gegründet, nachdem bei ihrem Sohn Dario die juvenile Form der Erkrankung Sandhoff diagnostiziert wurde. Hand in Hand versteht sich als Schicksalsgemeinschaft und Lobby der betroffenen Patienten und deren Familien. Der ehrenamtlich geführte Verein mit Sitz in Höchberg setzt sich für deren Belange im deutschsprachigen Raum Europas ein.

„Los geht es in Versbach. Auf der Strecke liegen : Passau, Wien, Graz, Ljubljana, Udine, Alessandria, Cuneo, Avignon, Clermont Ferrand, Dijon, Saarbrücken, Aschaffenburg und jede Menge andere schöne Städte mit wunderbaren Menschen und Begegnungen“, sieht Richter seiner Fahrradreise freudig entgegen. Ende September/Anfang Oktober möchte er wieder zurück sein. 4000 km mit ca. 30.000 Höhenmetern dürften dann auf seinem Navi zu finden sein.

Oberbürgermeister Christian Schuchardt wünschte eine erfolgreiche Tour, es sei sehr wichtig, auf Seltene Erkrankungen, gerade bei Kindern, aufmerksam zu machen, da sie eben nicht im Fokus der Öffentlichkeit stünden und es aufgrund ihrer Seltenheit schwierig sei, Unterstützung sowohl für die Forschung als auch für den alltäglichen Umgang mit dieser Erkrankung zu finden.

Die Stadt Würzburg hat das WuF Queeres Zentrum Würzburg mit dem Preis „Queer sein in Würzburg 2024“ ausgezeichnet. Das WuF ist nach eigenen Angaben Deutschlands ältestes queeres Zentrum. „Der Preis ist ein Zeichen mit Zuversicht in die Zukunft“, freute sich Vorstandsmitglied Adam Bopp, der stellvertretend für die Vorstandsmitglieder in einer kleinen Runde den Preis von Oberbürgermeister Christian Schuchardt entgegennahm.

Schuchardt bezeichnete die Mitglieder des WuF-Zentrums als Botschafter innerhalb und aus der Community heraus und dankte für den ehrenamtlichen Einsatz „für alle, denen Sie geholfen haben.“ Der Preis „Queer sein in Würzburg“ sei aufgrund seiner Außenwirkung wichtig für die Stadtgesellschaft, er sende ein bedeutsames Signal aus und werbe für eine wertschätzende Akzeptanz von Menschen mit anderen Lebenskonzepten für ein besseres Zusammenleben in der Stadtgesellschaft.

Gegründet wurde das WuF 1972 als „homophiler Gesprächskreis“ von zwei schwulen Studenten, nur drei Jahre nachdem homosexuelle Handlungen zwischen erwachsenen Männern über 21 Jahren in Deutschland straflos gestellt wurden. „Es war ein großes Risiko trotz der Proteste von 1968 und es gab viele Vorbehalte“, macht Adam Bopp bewusst. „Und ihr“, sagte er mit Blick auf die beiden Gründer, „hättet damals bestimmt nicht geglaubt, dass ihr eines Tages einen Preis von einem CDU-Oberbürgermeister bekommt.“ Auch Schuchardt ließ die Anfänge der Gründung Revue passieren: „Outing war damals alles andere als normal und so bot das WuF Gemeinschaft, Zugehörigkeit und wirkte schließlich in die Gesellschaft hinein. Sie machen bewusst, dass alle Mitglieder der Gesellschaft einen Anspruch darauf haben, gesehen zu werden.“

Das WuF-Zentrum (Nigglweg 2) bietet als queeres Zentrum Raum für queere Personen und Menschen, die sich für queere Themen interessieren. Es vereint unter einem Dach verschiedene Gruppen und bietet ihnen einen sicheren Raum, es finden ehrenamtliche queere Beratungen statt. Kulturell werden ein Popchor, eine queere Theatergruppe und die queere Party Popular angeboten, außerdem Veranstaltungen wie offener Abend, FLINTA Abend, Spieleabend, Ü50 Gruppe, Jugendgruppe Deja-Wü, Rosa Hilfe. Das WuF ist Schutzraum, Beratungs-, Begegnungs-, Freizeit- und Bildungsort, Galerie und Treffpunkt aller Altersgruppen. „WuF bedeutet Werdet unsere Freude“, erklärte Adam Bopp, „und das ist eine Einladung an alle. Denn uns unterscheidet weniger als uns verbindet.“

Der Preis „Queer sein in Würzburg“ wurde 2022 vom Würzburger Stadtrat beschlossen und wird seit 2023 verliehen. Preisträger 2023 war das PRISM Kollektiv, das Preisgeld beträgt 1.000 Euro. In diesem Jahr bestand die Jury aus Vertreterinnen und Vertretern des Sachgebiets Jugend- und Familienarbeit Kilian Schick, der Erziehungsberatungsstellen Stadt Würzburg Stefanie Frahsek, der HIV/Aids-Beratung Unterfranken Florian Faller, des LSVD Bayern e.V. Markus Appel, der Kinder- und Jugendpsychotherapeutinnen in der Stadt Würzburg Marita Sicheneder, der Gleichstellungsstelle Würzburg Petra Müller-März und des LSBTIQ-Regenbogenbüros Israel Sauer. Nominiert waren neben dem WuF Zentrum auch Denny Voltage, die Rosa Hilfe, das Schulprojekt von Deja-Wue, der Dyke-March von QueerPride, QueerPride selbst und die beiden Würzburger Vertreter von Out in Church Stephan Schwab und Burkard Hose.

Dünyanın kaynakları sınırlı olduğu için, hem kişisel hem kurumsal alanda, herkes ekonomik sorunlarla karşı karşıya gelir. Eldeki kaynakların değerlendirilmesinin ve ihtiyaçların karşılanmasının, bilimi olan ekonominin tarihi, ilk insanla başlar. İnsanların yaşadığı her yerde, üretim ve tüketim vardır. Ekonomi üretimle tüketim, arasındaki ilişkileri düzenlemenin, gelir dağılımındaki dengesizliklerini gidermenin bilimidir.

Sağlıklı bir toplumda, ekonomik hayatın odak noktasında, seküler kültürün ekonomik insanı değil, kutsal kültürün erdemli insanı vardır. Bütün ülkelerin ekonomik dengelerini, altüst eden finansal krizler, gösteriş tüketiminde yarışan, doyma nedir bilmeyen, sürekli kendi ellerine geçenlere bakan, açgözlü insanlarından kaynaklanır. Onların gözlerini dünyada, yalnızca toprak doyurur. Yeni yüzyılda dünyanın, ilkesiz ekonomiye değil, ilkeli ekonomiye ihtiyacı vardır.

Sınırların ve duvarların ortadan kalktığı dünyada, ülkelerin gücü ekonomik bağımsızlıktan değil, ekonomik bağımlılıktan gelmektedir. Bu yüzden bir ülkede, ortaya çıkan bir ekonomik kriz, kısa zamanda bütün ülkelerde etkisini gösterir. Krizlerden arınmış bir dünya için, Mevlana’nın hayatıyla ve düşüncesiyle, en güzel örneğini verdiği, açıklık ve yalınlık, bütün ülkeler için can alıcı bir önem taşımaktadır. Yeni dünyada herkes olduğu gibi görünmelidir, göründüğü gibi olmalıdır.

“Dünya beni haramından men etti, ben onun helalinden de geçtim” diyen, bilgi ve bilgeliğin kapısı Halife Ali’nin, düşünce ve eylem dünyasını, hangi ülkede yaşarlarsa yaşasınlar, işleri ve yaşları ne olursa olsun, bütün kuşaklar kendilerine yol haritası yapmalıdırlar. Anadolu’nun güzel insanlarının hayat ilkesi, çok sevdikleri Dördüncü Halife’nin, eşsiz yalınlık ilkesi olmuştur. Onlar dünyanın yalnızca haramlarından değil, helallerinden vazgeçerek, bütün zenginlikleriyle, dünyayı peşlerinden sürüklemişlerdir.

Hicret kültürüyle yoğurulan Türkler için, doğdukları şehirler kadar, doydukları şehirler de önemlidir. Türkler geçmişte Mevlana sözlü Konya’yı, Doğu Avrupa’ya taşımışlardır. Onların torunları Yunus yüzlü Konya’yı, Batı Avrupa’ya taşımaktadırlar. “Köln ile Konya kardeştir” diyenler, yardımlaşmasını ve dayanışmasını bilirler. Onlar iyi günlerin sevinçlerini, kötü günlerin acılarını paylaşırlar. Onların düşünce ve eylem dünyalarında, ekonomik krizler, kültürel fırsatlara dönüşür.

Anadolu insanının kültür ve ekonomi dünyasında, açgözlülük yoksulluk getirirken, tokgözlülük zenginlik getirir. Dünyadaki bütün krizler, açgözlülükten kaynaklanır. Dünyanın kaynakları tokgözlülerin karınlarını doyurmaya yeter, açgözlülerin gözlerini doyurmaya yetmez. Yeni Köln’ün mimarları açgözlülükte yarışan Kölnlüler değil, Tokgözlülükte yarışan Konyalılar olacaktır. Onların dünyaya sundukları hayat ilkeleri, derin düşünceleri ve yalın eylemleridir.

Şehirlerin kültürel derinlikleri ekonomik zenginliklerinin güvencesidir.

Derin düşünmesini bilen toplumlar, yalın yaşamasını bilirler.

Kültürleri derin olan şehirlerin, ekonomileri zengin olur.

Berlin’in üç havaalanından biri olan Tegel’e yolu düşenler, sanki Antep, Kayseri ya da İzmir’deymiş gibi, kendilerini Türkçe konuşan, tanıdık yüzler arasında bulurlar. Berlin’de Türkiye’nin değişik şehirlerinden gelmiş, üç yüz bine yakın Anadolu insanından oluşan, “Küçük Bir Türkiye” vardır. Berlin’deki Anadolu, Kreuzberg ve Wedding’te yoğunlaşmıştır. Onlar Berlin’de Hacı Bayram rüzgarları estirmektedirler.

Berlin son dünya savaşının acılarını yaşamış, büyük yıkımlar görmüş bir şehirdir. Batı ve Doğu Berlin birleşmeden önce, Kreuzberg Batı Berlin’in kıyıda kalmış yerleşim yeridir. Berlin’i ikiye bölen “Demir Perde” duvarı, doksanlı yılların başında ortadan kalkınca, Türklerin yaşadığı bölgeler, şehir merkezi haline gelmiş. Berlin dört milyonu aşan nüfusuyla, Almanya’nın en büyük şehiridir. Şehirin ortasından Havel ve Spree nehirleri geçer.

Şehir alanının dörtte biri ormanlarla ve göllerle kaplıdır. Ormanlık bölgenin açık bir hayvanat bahçesi olduğunu, Berlinliler gözlerinin içi gülerek anlatırlar. Bu yüzden Berlin’in simgesi, minik bir ayıdır. Demir perdenin açılmasıyla, ortaya çıkan sorunları, dünyada hiçbir şehir, Berlin kadar derinden yaşamamıştır. Bunun için birleşmenin getirdiği ekonomik, siyasal ve kültürel etkiler, Berlin’in her köşesinde kendilerini göstermektedir. Berlin iki Almanya’nın ekonomik ve kültürel güç kaynağı olmuştur.

İkinci Dünya Savaşı sonrasında, Almanya’nın dörde bölünen başşehiri, Soğuk Savaş döneminde Amerika, İngiltere, Fransa ve Rusya tarafından, göz altında tutulmuştur. Eski şehirin ünlü kapısı Brandenburg, parçalanan Berlin’in olduğu kadar, ikiye bölünen Almanya’nın umudu ve simgesi olmuştur. İki Almanya’nın birleşmesinin tetiklediği, ekonomik ve kültürel gelişmeler, dalga dalga genişleyerek, bütün Avrupa şehirlerine yayılmaktadır.

Berlin dünyanın üçüncü büyük ekonomik gücü olan Batı Almanya’nın, Doğu Almanya ile birleşmesinin doğurduğu, güç patlamasının merkezidir. Almanya Meclisini ve Federal Hükümetini yeniden Berlin’e taşımıştır. Berlin Avrupa’nın ekonomi, bilim, kültür ve ekonomi merkezi olma yolunda, büyük bir hızla ilerlemektedir. Uzun bir süre ayrı kalan, Batı ve Doğu Berlin’in birleşmesi, bütün şehiri büyük bir inşaat şantiyesine dönüştürmüştür. Berlin Almanya’nın yeni çekim alanıdır.

En büyük inşaat alanı, şehirin tarihi merkezindedir. Merkeze Federal Hükümetteki Bakanlıkların, yeni binaları yapılmaktadır. Eski Meclis binası kubbesi ve dış formu korunarak, içi yeniden düzenlenmiştir. Almanların kubbeli bir meclis binaları vardır. Almanya bütün dünyanın, önde gelen büyük şirketlerini Berlin’e çekmiştir. Mercedes başta olmak üzere, büyük Alman firmaları genel merkezlerini Berlin’e taşımışlardır. Berlin yeniden Avrupa’nın, sürükleyici gücü olma görevini yüklenmeye hazırlanmaktadır.

Almanlar ordularıyla giderek, kalamadıkları ülkelere, güçlü şirketleriyle kalıcı olarak gidiyorlar.

Almanya Volkswagen’in ve Mercedes’in olduğu her yerde, Almanya’nın olduğunu biliyor.

Her Mercedes’de, her Volkswagen’de, Anadolu insanının alın teri ve el emeği vardır.

Almanya’daki Anadolu, yaşadığı bütün şehirlerde, caminin, işyerinin ve okulun el ele vererek, birbirleriyle dayanıştığı, kültür merkezleri  inşa etmektedir. Kültür merkezleri geniş arsalar üzerinde, değişik kullanım alanları olan cami, çarşı, okul üçlüsünün birbirini tamamladığı, Türklere özgü bir bütünlük oluşturma ustalığıdır. Bütün değerleriyle Bursa’yı Darmstadt’a taşıyan Emir Sultan, çok işlevli kültür merkezlerinin önde gelenlerindendir.

 Yapımına 1996 yılında başlanılan Emir Sultan Kültür Merkezi, Türklerin tarihinin gövdesini oluşturan, Osmanlı Devletinin kuruluşunun, yedi yüzüncü yılında tamamlanmıştır. Ömer Lütfi Barkan yaptığı araştırmalarda, dünyayı gizemli bir atölye gibi gören Türk dervişlerinin, Anadolu ile birlikte, Balkanları nasıl Müslümanlaştırdıklarını ayrıntılı olarak ortaya koymuştur. Onlar gittikleri coğrafyaları, omuzlarda taşınan silahlarla değil, ellerde taşınan güllerle dönüştürmüşlerdir.

Güzellik sevdalısı derviş girişimciler Anadolu gibi, Balkanları camilerle, kervansaraylarla, medreselerle, çarşılarla, imarethanelerle ve bimarhanelerle donatmışlardır. Onlar gelen günleri, geçen günlerden daha yaşanır kılarak, üreten ellerin tüketen ellerden, daha güçlü olduklarını göstermişlerdir. Buhara’da Bahaddin Nakşibend, Konya’da Mevlana, Ankara’da Hacı Bayram, Mostar’da Sarı Saltuk ve Budapeşte’de Gül Baba, hem gönüllerin, hem şehirlerin mimarları olmuşlardır.

Emir Sultan Buhara’dan kalkıp Anadolu’ya gelen, gönül mimarlarının başlarında yer alır. Buhara Anadolu’nun Müslümanlaşmasında, büyük görev yüklenen Horasan erenlerinin yurdudur. Horasan erenleri silahsız ellere, gönül kazanan güllere, gülen yüzlere, tatlı dillere önem vermişledir. Onlar en varlıklılar gibi üretmişler, en yoksullar gibi tüketmişler, ellerinin emeklerinin, alınlarının terlerinin, gözlerinin nurlarının karşılığından, daha fazlasını tüketmeye, hiçbir zaman özenmemişlerdir.

Emir Sultan Buhara’dan Bursa’ya gelir ve Yıldırım Bayazıt’ın kızı Hundi Sultan’la evlenir. Yıldırım Niğbolu savaşından sonra, Ulu camiyi yaptırır. Türk tarihinde büyük kırılmalara yol açan, Ankara Savaşı’nın önüne geçilemez, ancak sarsıntıları çabuk atlatılır. O yıllarda Anadolu silahsız cihat beldesi sayılmıştır. Müslüman dünyasının gönül zirveleri, Anadolu’ya insanların gönüllerini kazanmak için koşmuşlardır. Yirmi birinci yüzyılda, bütün dünya gönülleri kazanacak, yeni Horasan erenlerini beklemektedir.

Üreten el olmasını bilen girişimci dervişler,bütün toplumu dergah kültürünün olgunlaştırıcı potasında yoğurarak, inşa ettikleri camilerle ve çarşılarla, orduların başarması mümkün olmayan büyük fetihler gerçekleştirmişlerdir. Geçmişte Anadolu’da ve İspanya’da olduğu gibi, Müslümanlar ve Hristiyanlar, Avrupa’nın bütün ülkelerinde, barış içinde birlikte yaşayacaklardır. Gelecek yüzyıllarda kimsenin, Fransa yalnızca Fransızlarındır, Almanya yalnızca Almanlarındır, Türkiye yalnızca Türklerindir, demesi kolay değildir.

Alın terleriyle, göz nurlarıyla, el emekleriyle, hayatı kolaylaştıranlara, ülkelerin kapıları sonuna kadar açılır.

Üretmesini ve paylaşmasını bilenlere, dünyanın hiçbir ülkesinde, doğdukları şehirler sorulmaz. Dünyaya barışı ürünleriyle, hizmetleriyle, bilgileriyle pazarlarda yarışanlar getirir.

Frankfurt havaalanı Nuri Pakdil’in “Batı Notları” kitabında anlattığı gibi, Almanya’ya gelenleri, geometrisi ve eşya ateşiyle karşılar. Batı’nın hangi şehrine gidilirse gidilsin, nefes kesen bir hız, solunmayacak kadar ağırlaşmış bir atmosferle karşılaşılır. Frankfurt hem coğrafik, hem ekonomik açıdan, Avrupa’nın kavşak noktasında yer alır. Main dünyanın en büyük havaalanlarından biridir. Yeni piramitler şehiri olan Main’e, Almanya’nın Mainhattan’ı denilir.

Terminal binasının altındaki platformlardan, her on dakikada bir hareket eden toplu taşıma araçlarıyla, şehir merkezine on dakikada ulaşılır. Frankfurt Main Havaalanından Köln, Bonn, Düsseldorf ve Stuttgart gibi, büyük Alman şehirlerine aktarmasız tren bağlantıları vardır. Bilgisayarlar, trenler, uçaklar şehirler arasındaki sınırları, bütünüyle ortadan kaldırmıştır. Geleceğin ulaşım aracı uçaklar olacaktır. Dünyada hava limanı olmayan şehir, telefonu olmayan insan kalmamıştır.

Gelecek yıllarda dünyadaki havaalanlarının sayısı katlanarak artacaktır. Frankfurt Almanya’da ulaşımının, olduğu kadar paranın da merkezidir. Frankfurt’ta yüzlerce banka ve finansal kuruluş vardır. Bu yüzden Avrupa’da Frankfurt’un bir adı da Bankfurt’tur. Franfurt Almanya’nın New York’udur. New York dünyanın, Frankfurt Avrupa’nın finans merkezidir. Frankfurt Avrupa’nın, kağıt alınan, kağıt satılan, paradan para kazanılan Wall Street’idir.

 İsa Peygamber para tacirleri olan, tefecileri yanından kovmuştur. Ancak Hristiyanlar bankacıları kendilerine benzetememişler, bankacılar Hristiyanları kendilerine benzetmişlerdir. Dünyada tefeciliğin ustaları Yahudilerdir, Ortaçağ şehirlerinde tefeciliğin öncüsü Yahudiler olmuştur. Tarihte sermaye hareketleri hiçbir zaman sınır tanımamıştır. “Alım satım da faiz gibidir” diyenler, para alıp para satmayı, akıl almaz boyutlara ulaştırarak, dünyayı krizden krize sürüklemektedirler.

Yahudilerin bir dine dönüştürdükleri para ticaretini, Ahmet Haşim “Cami ve Havra” yazısında, Paris’te yeni bir havra yapımına ilişkin, “Bir havra daha yapılmış, bunun ne ehemmiyeti var? Kökleri her taraftan dünyayı saran, bütün bankalar birer havra olduktan sonra” diyen, Parislilerden yola çıkarak anlatmaktadır. Para ticareti yapan bankalar, dünyada Batı yayılmacılığının akıncı güçleridir. Paradan para kazanan çokuluslu Batı bankaları, bütün dünyayı dört bir yanından kuşatmışlardır.

 Savaş yıllarında Almanya kadar enflasyonun yıkıcı etkilerini gören başka bir ülke olmamıştır. Frankfurt’ta büyük şirketlerin bankaları yok, büyük bankaların şirketleri vardır. Üretim güçsüzlüğünün üstesinden para ticareti yapan ülkeler değil, ürün ticareti yapan ülkeler gelir. Tarihin her döneminde para ticareti yıkıcı olmuştur. Paranın işlevi ekonomik, siyasal ve kültürel hayatı canlı tutmaktır. Para alınıp satılmak için değil, ürün ve hizmetlerin alınıp satılmasını kolaylaştırmak için vardır.

Dünyada ayda çok büyük oranlarda faiz ödeme sözü vererek, büyük paralar toplayan tefeci “Ponzi Finans Fonları” kadar, ölçüsüz getirilere, dehşet verici krizlere ve haksız kazançlara yol açan, başka bir ticaret yoktur. Asya’da Avrupa’da bütün ülkeler, büyük krizlere ve enflasyona yol açan finans kuruluşlarıyla savaşacakları yerde, hangi köy senin, hangi köy benim olacak, diye birbirleriyle savaşmaktadırlar. Dünya barışına giden yolu, sanal para ticareti değil, reel ürün ticareti açacaktır.

Para ticaret kaynağı olduğunda değil, üretim kaynağı olduğunda, reel üretime katkıda bulunur. Dünyada para kazanmak her şeydir diyenler, para kazanmak için her şeyi yaparlar.

Para ticaretinden para kazananlar, Cenneti Cehenneme dönüştürürler.