Uzun yıllardan beri karşılıklı ziyaretler ile belediyeleri arasında ciddi bir dayanışma ve dostluk sağlayan Pozantı Belediye Başkanı Mustafa Çay ile Margetshöchheim Belediye Başkanı Waldemar Brohm son buluşmalarında kardeşlik hedefine doğru bir adım daha attılar.

Geçtiğimiz hafta Torosların seçkin Belediyesi Pozantı’da incelemelerde bulunan Kuzey Bavyera‘nın  şirin belediyesi Margetshochheim’in baskanı Waldemar Broh, “Türk-Alman ilişkilerinin geçmişteki tarihi heyecan verici. Pozantı’nın saygıdeğer Belediye Başkanı Mustafa Çay ve çok değerli Belediye Meclisi Üyelerinin oy birliği ile beni onore ederek Margetschhöchheim belediyesi’ne kardeşlik teklifini resmen yapamaları beni gerçekten çok duygulandırdı. Pozantı‘lı meclis üyelerinin bana yönelttiği sorulardan anlıyorumki gerçekten çok samimi olarak bizimle kardeşlik ilişkisi kurmak istiyorlar. Bunu Margetshöchheim‘e dönünce meclisteki arkadaşlarıma anlatacak ve kardeşlik yolunda gerekli prosedürleri yerine getireceğiz” şeklinde konuştu.

Belemedik bölgesindeki “Türk-Alman Kültür ve Tarih Parkı”nı da gezen Alman Başkan Brohm, “Tarih bizi sadece müttefik ve dost değil, zaten kardeş yapmış. Bizim yapmamız gereken ise elele vererek buradaki seçkin ortak tarihimizi ayağa kaldırarak kardeş Pozantı‘daki Alman tarihini hep canlı tutulmasına katkı sağlamaktır” dedi.

Türkiye’de çevre, kültür ve tarihe verdiği önem ile tanınan PozantıBelediye Başkanı Mustafa Çay ise yaptığı açıklamada, “Sayın Waldemar Broh’u burada 3-4 defa mifasfir ettik. Bende Almanya’da çeşitli defalara Margetschochheim’da incelemelerde bulundum. Belediyelerimiz arasında çok büyük benzerlikler var. Margetshöhheim’da yaşayan Türk hemşerilerimiz var. Ayrıca burada Alman kültür ve tarihi var. İki bölgenin kardeşliğinden öncelikle insanlık, sonra Türkler ve Almanlar kazanır. Biz Pozantı olarak tüm Margetshöhheim’li hemşerilerimizi burada misafir etmeye hazırız. Bunu samimi olarak söylüyorum” şeklinde konuşması ayakta alkışlar ile karşılandı.

Pozantı merkeze inerek şehrin caddelerini gezen, kaymakamlığı ziyaret eden  ve “Türk-Alman Kültür ve Tarih Parkı”nı da gezen başkanlar Çay ve Brohm Pozantı halkı ile de diyalog kurdular.

Almanya merkezli IKG- Kültür, Tarih ve Entegrasyon Araştırmaları Enstitüsü Başkanı Dr. Latif Çelik ise “Pozantı’dan 42 yıl önce Almanya’ya hatta Margetshöhheim’e gittim. Her iki başkanda kültür ve tarih hayranı. Kardeşlikten başka çareleri yok şeklindeki gülümseten ve samimiyet ifade eden konuşması ise büyük alkış aldı.

Pozantı Meclisi’nin oybirliği ile kabul ettiği “Margetshöchheim ile Kardeş Olma” teklifi önümüzdeki günlerde Waldemar Brohm tarafından Margetshöchheim meclisine getirilecek.

Landrat Eberth ehrt langjährige Kommunalpolitiker

Elf Kommunalpolitiker aus sieben Landkreisgemeinden zeichnete Landrat Thomas Eberth im Rahmen einer Feierstunde mit der Kommunalen Dankurkunde des Bayerischen Innenministeriums aus. Diese Auszeichnung erhalten Personen, die mindestens 18 Jahre ehrenamtlich als Gemeinderat, Stadtrat oder Kreisrat tätig waren.

„Kommunalpolitik ist die schönste und schwierigste Politik zugleich. Schön, weil kommunalpolitische Gremien die Heimatgemeinde gestalten und jede Entscheidung unmittelbar spürbar ist. Schwierig, weil die Kommunalpolitik vor Schmähungen vermeintlicher Besserwisser – auch in den sozialen Medien – nicht gefeit ist. Der Atem des Bürgers ist jederzeit spürbar. Verantwortung wird aber am Ratstisch getragen, nicht am Stammtisch!“, führte Landrat Thomas Eberth in seiner Laudatio aus.

Er dankte auch den Partnerinnen der elf Geehrten, die zeitliche Entbehrungen in Kauf nehmen, Rückhalt geben und bei anstehenden Entscheidungen aus ihrer unabhängigen Sicht beraten. „In ein politisches Amt gewählt zu werden, ist immer eine Teamleistung“, so Eberth, „denn auch Partnerinnen und Partner werden im Ort auf aktuelle Themen angesprochen. Die elf Heimatgestalter, die wir heute auszeichnen dürfen, sind ‚Wiederholungstäter‘, denn sie haben mehrfach kandidiert, viele tragen auch aktuell noch Verantwortung für ihre jeweilige Gemeinde.“

Mit der Kommunalen Dankurkunde ausgezeichnet wurden ausgezeichnet: Uwe Därr aus Eisenheim(Marktgemeinderat seit 2002), Bernhard Wolter aus Eisenheim (3. Bürgermeister von 1995 bis 2002, Marktgemeinderat von 2003 bis 2020), Reiner Laudenbach aus Frickenhausen (Marktgemeinderat seit 2002, 2. Bürgermeister von 2008 bis 2014, 1. Bürgermeister von 2014 bis 2020), Martin Reinhard aus Frickenhausen (Marktgemeinderat seit 2002, 2. Bürgermeister von 2014 bis 2020), Georg Sieber aus Giebelstadt-Euerhausen (Marktgemeinderat seit 2016, Ortssprecher von 2002 bis 2014), Norbert Rumpel aus Hausen (Gemeinderat von 2002 bis 2020), Peter Weber aus Hausen (Gemeinderat von 1996 bis 2002, 2. Bürgermeister von 2008 bis 2014, 3. Bürgermeister von 2014 bis 2020), Hubert Göbel aus Randersacker(Marktgemeinderat von 1990 bis 2002 und seit 2014), Heiko Lörner aus Randersacker (Kreisrat von 2014 bis 2020, 2. Bürgermeister von 2008 bis 2014, Marktgemeinderat seit 2002), Thomas Bidner aus Sommerhausen (Marktgemeinderat seit 1996, Fraktionsvorsitzender der Wahlgemeinschaft Sommerhausen seit 2020), Marco Sauer aus Waldbrunn (Gemeinderat seit 2002).

Auch die Bürgermeisterinnen und Bürgermeister der Geehrten zollten diesen bei der Feierstunde Respekt und Anerkennung: Denn Politik in der Kommune ist ein Ehrenamt, dass wird oft vergessen, so der Tenor der Bürgermeisterinnen und Bürgermeister.

Sevgili hemşerilerime zaman zaman Aytürk Haber Portalı üzerinden ulaşabilmek hem benim için büyük bir sevinç, sanıyorum onlar için de ciddi bir iletişim kanalı olsa gerekir. Bana bu imkanı veren değerli arkadaşım Dr. Latif Çelik’e öncelikle entegrasyona yaptığıkatkılar ve kültür tarihinin peşinde geçirdiği bir ömür için teşekkür ediyorum. Ayrıca Bavyera Eyaletinde mutlu ve güvenli bir yaşam sürmeyi hakeden Türkiye kökenli tüm hemşerilerimizdin Alman Toplumu ile iyi komşuluk ilişkilerini doyasıya yaşadıklarını görmek ise hem beni hem de onları mutlu ediyor.

Hepimizi biliyoruz ki bu ülkeye 60 yılını veren büyüklerimiz yavaşyavaş aramızdan ayrılıyorlar. Ancak onlar bizlerin kalbinde tüm hatıralarının güzelliği ile yaşıyor. Bizleri onlar getirdi bu ülkeye, nasiplerinin peşinde bir burukluk ile çıktıkları gurbet yolculuğunda Bavyera’nın çeşitli şehirlerine düştü yolları. Münih tren istasyonunda Almanya’ya merhaba diyenlerden biri de benim babam idi. Yarım asırdan fazla yaşadığı Almanya’da bizleri yetiştirdi ve emekliliğinin bir köşesine çekildi. Keşke babam ile daha çok konuşabilseydik ve daha çok hatıralar anlatsa idi. Dünya telaşı ile belki babam ile geçirmemiz gereken vakitleri bilmem nerelerde koşturarak geçirdik acaba derim zaman zaman kendi kendime.

Babam son ana kadar geçmişi çok iyi hatırlar ve bize uzun uzun 60’lı yılların Türkiyesi’ni anlatırdı. Elbette ilk neslin istisnasız köyüne kasabasına bağlılığı babam için de geçerliydi. Anadolu’nun ışıksız yolsuz köyünü anlatırken ailece birarada olmanın mutluluğunu sizde babamdan dinleseydiniz inanın hiç unutmayan zekasına hayran kalırdınız. Gurbete çıkan trenlerin düdüğünün yürekleri burkan sesini bir de babamdan dinleseydiniz keşke. Arkadaşları ile olan hatıralarını, Almanca bilmemekten kaynaklanan zorlukları anlatarak bizi bir ömür boyu güldürdü babam.

Eğitime çok önem verirdi benim babam, isterdiki hepimiz okuyup bir yerlere gelelim. Veya babamın deyişi ile okuyun ve büyük adam olun derdi. Tabiki biz gülerdik bunlara çocukluğumuzda. Ama bu sözlerin manasını şimdi çok daha iyi anlayabiliyorum. Sürekli bize, iyi bir mesleğe ve eğitime sahip olun, ama ne olursanız olun topluma faydalı olun derdi benim babam. Aklıbaşında olan her insan iyi bir baba olmaya çalışır. Zaten çocuklarını adam etmeye çalışan babalar, önce kendileri iyi bir baba olmaya mecburdur.

Birgün babam ile samimi bir sohbet içerisinde ailecek konuşuyorduk. İçimden geldiği gibi “Baba bizim için ne yaptın ki” diye gayri ihtiyari bir cümle ile sordum. Bana verdiği cevap ise, “Ben sizi Almanya’ya getirdim, daha ne istiyorsunuz” dedi. Şimdi düşünüyorum da, babam bizi dünyanın en sosyal ülkelerinden birine bir şekilde getirmişti. Burada çok iyi bir eğitim almamızı sağladı. Herşeyden önce oğlu Arif’i yedirdi, içirdi ve giydirdi. Tüm okul masraflarımızı işçi maaşı ile ödedi. Simdi anlıyorum ne demek istediğimi Almanya’nın iktidar partisinin eyaletteki parti genel sekreteri olmuş isem bunu gerçekten öncelikle babamın beni Almanya’ya getirmesine borçluyum. Babaların kısıtlı imkanlarının üzerine bizler de birşey koymalıyız. Almanya’nın biz göçmen kökenlilere sağladığı imkanları mutlaka kulllanmalı, geleceğimizi bu günden garanti altına almak için kesinlikle iyi bir eğitim almalıyız.

Babam keşke yaşasa ve ondan daha çok ‚ey dinleseydim. Kendi kendime düşünüyorum rahmetli babama adeta haksızlık mı ettim; elinde olmayan imkanları mı istedim. Ama şimdi anlıyorum benim babam çok haklı ve gerçekten büyük adam imiş. Şimdi kendi kendime sessizce hayıflanıyorum, Babam gerçekten büyük adam imiş. Uzaklara bakarak “Bu adam benim babam” diyorum.

Sevgili hemşerilerime zaman zaman Birlik Gazetesi üzerinden ulaşabilmek hem benim için büyük bir sevinç, sanıyorum onlar için de ciddi bir iletişim kanalı olsa gerekir. Bana bu imkanı veren değerli arkadaşım Dr. Latif Çelik’e öncelikle entegrasyona yaptığıkatkılar ve kültür tarihinin peşinde geçirdiği bir ömür için teşekkür ediyorum. Ayrıca Bavyera Eyaletinde mutlu ve güvenli bir yaşam sürmeyi hakeden Türkiye kökenli tüm hemşerilerimizdin Alman Toplumu ile iyi komşuluk ilişkilerini doyasıya yaşadıklarını görmek ise hem beni hem de onları mutlu ediyor.

Hepimizi biliyoruz ki bu ülkeye 60 yılını veren büyüklerimiz yavaşyavaş aramızdan ayrılıyorlar. Ancak onlar bizlerin kalbinde tüm hatıralarının güzelliği ile yaşıyor. Bizleri onlar getirdi bu ülkeye, nasiplerinin peşinde bir burukluk ile çıktıkları gurbet yolculuğunda Bavyera’nın çeşitli şehirlerine düştü yolları. Münih tren istasyonunda Almanya’ya merhaba diyenlerden biri de benim babam idi. Yarım asırdan fazla yaşadığı Almanya’da bizleri yetiştirdi ve emekliliğinin bir köşesine çekildi. Keşke babam ile daha çok konuşabilseydik ve daha çok hatıralar anlatsa idi. Dünya telaşı ile belki babam ile geçirmemiz gereken vakitleri bilmem nerelerde koşturarak geçirdik acaba derim zaman zaman kendi kendime.

Babam son ana kadar geçmişi çok iyi hatırlar ve bize uzun uzun 60’lı yılların Türkiyesi’ni anlatırdı. Elbette ilk neslin istisnasız köyüne kasabasına bağlılığı babam için de geçerliydi. Anadolu’nun ışıksız yolsuz köyünü anlatırken ailece birarada olmanın mutluluğunu sizde babamdan dinleseydiniz inanın hiç unutmayan zekasına hayran kalırdınız. Gurbete çıkan trenlerin düdüğünün yürekleri burkan sesini bir de babamdan dinleseydiniz keşke. Arkadaşları ile olan hatıralarını, Almanca bilmemekten kaynaklanan zorlukları anlatarak bizi bir ömür boyu güldürdü babam.

Eğitime çok önem verirdi benim babam, isterdiki hepimiz okuyup bir yerlere gelelim. Veya babamın deyişi ile okuyun ve büyük adam olun derdi. Tabiki biz gülerdik bunlara çocukluğumuzda. Ama bu sözlerin manasını şimdi çok daha iyi anlayabiliyorum. Sürekli bize, iyi bir mesleğe ve eğitime sahip olun, ama ne olursanız olun topluma faydalı olun derdi benim babam. Aklıbaşında olan her insan iyi bir baba olmaya çalışır. Zaten çocuklarını adam etmeye çalışan babalar, önce kendileri iyi bir baba olmaya mecburdur.

Birgün babam ile samimi bir sohbet içerisinde ailecek konuşuyorduk. İçimden geldiği gibi “Baba bizim için ne yaptın ki” diye gayri ihtiyari bir cümle ile sordum. Bana verdiği cevap ise, “Ben sizi Almanya’ya getirdim, daha ne istiyorsunuz” dedi. Şimdi düşünüyorum da, babam bizi dünyanın en sosyal ülkelerinden birine bir şekilde getirmişti. Burada çok iyi bir eğitim almamızı sağladı. Herşeyden önce oğlu Arif’i yedirdi, içirdi ve giydirdi. Tüm okul masraflarımızı işçi maaşı ile ödedi. Simdi anlıyorum ne demek istediğimi Almanya’nın iktidar partisinin eyaletteki parti genel sekreteri olmuş isem bunu gerçekten öncelikle babamın beni Almanya’ya getirmesine borçluyum. Babaların kısıtlı imkanlarının üzerine bizler de birşey koymalıyız. Almanya’nın biz göçmen kökenlilere sağladığı imkanları mutlaka kulllanmalı, geleceğimizi bu günden garanti altına almak için kesinlikle iyi bir eğitim almalıyız.

Babam keşke yaşasa ve ondan daha çok ‚ey dinleseydim. Kendi kendime düşünüyorum rahmetli babama adeta haksızlık mı ettim; elinde olmayan imkanları mı istedim. Ama şimdi anlıyorum benim babam çok haklı ve gerçekten büyük adam imiş. Şimdi kendi kendime sessizce hayıflanıyorum, Babam gerçekten büyük adam imiş. Uzaklara bakarak “Bu adam benim babam” diyorum.

Hygieneempfehlungen