43 yıl önce mezun olduğum Yozgat şişesindeyim. Tarihi lisenin bahçe dışı Lise caddesi. Almanya’da Gymnasiumu (liseyi) bitiren üniversite öğrencisi oğlum Samet İlkay’a muzun olduğum Yozgat Lisesi caddesinde gezerken Samet, “işte burası benim okuduğum okul” diye gösterdim. Öğrenciler teneffüste okul bahçesi cıvıl cıvıl hayat dolu.

Samet’e, “girelim Okulumu gezelim mi” dedim. “Girelim baba”dedi.

Mezun olduğum okuluma 43 yıl sonra 20 yaşındaki oğlumla birlikde girdik. Girişin sağ ilk oda müdür yardımcısı Halil İpek hocanın odası. İsmi Yozgatımızın manevi mimarlarından kıymetli hocam rahmetli Halil İpek hocam’ı hatırlattı. Ben Halil hocamı 1980 öncesi ismen duyardım. Daha sonra Almanya temsilcisi olduğum Yozgatlı ülkücü yazarların yazdığı, İnan Soyer’in sahibi olduğu “Birliğe Çağrı Dergisinin” yazarıydı. Yazılarından ve ilminden çok keyif alarak okuduğum iyi bir yazardı. Müdür yardımcısı olan Halil İpek öğrencilerinin saçını okşayarak konuşuyor, bir arkadaş gibiler beni çok etkiledi. Benim öğrenciliğimde müdür ve yardımcıları dursun öğretmenlerimizle konuşmak istesek bacaklarımız titrerdi. Bu gün gördüğüm öğretmen öğrenci ilişkisi beni etkiledi. Doğrusu çok sevindim. Almanyada da eğitim severek sevdiriliyor. Bizim Türk çocuklarını severek eritiyorlar.

Halil İpek hocamın odasına giriyoruz. Tanışıyoruz. Öğreniyoruz ki Yozgatımızın manevi mimari rahmetli Halil İpek hocam torunu ve onun ismini taşıyan hocamız. Bize çay ikram etti. Daha sonra Yozgatımızın yazarlarının kitaplarını ve Yozgat lisesi logolu bayrak ve kaşkol hediye etti. Kendisiyle kısa sohbet ettik.300’ün üzerinde öğrencisi olan Yozgat Lisesi bu gün bir tarih. İleride tarihi boyutunu yazacağım. Okul koridorları bir kütüphane gibi tarihi taplo ve okula ait belgeler sergilenmiş. 43 yıl sonra beni çok etkiledi. Öğrencilerin tavır ve hareketleride beni çok sevindirdi. Hocalarını yürekten kutluyorum. Geleceğimiz emin ellerde olduğunu görmektende çok memnun olarak okulumdan mutlu ayrılıyorum. Hocalarımı tebrik ediyorum.